Insulinooporność to nie tylko ogromne trudności z utratą dodatkowych kilogramów, opanowaniem napadów głodu, zmęczeniem, sennością czy brakiem energii. Nieleczona insulinooporność może być bardzo niebezpieczna i doprowadzić do rozwoju cukrzycy typu 2. Jak wyjść z tego zaburzenia i nie zachorować? O tym rozmawialiśmy w Klubie Dyskusyjnym Ann z dietetyczką Małgorzata Gajewczyk.
Ewelina Lis, Ann Asystent Zdrowia: Insulinooporność to nie jest choroba, to zaburzenie metaboliczne.
Małgorzata Gajewczyk: To prawda. Często pacjenci mówią insulinoodporność. Chciałam zaznaczyć, że jest to oporność, jest tu opór komórek na insulinę.
Jakie są przyczyny?
Jest to zaburzenie biorące się, najkrócej mówiąc, z długotrwałego nadmiaru energii. Dostarczamy jej zbyt długo i zbyt dużo. Organizm nie jest w stanie jej zużyć, dlatego zaczyna odkładać tę energię w postaci tkanki tłuszczowej najczęściej w okolicach brzucha, co powoduje szereg różnych zaburzeń – m.in. insulinooporność.
Insulinooporność nie pojawia się jak kometa, błyskawicznie.
To nie jest kwestia kilku dni świąt, czy jednego wyjazdu. To jest proces, który narasta. To może być kilkanaście miesięcy albo kilka lat, w zależności od pewnych czynników, m.in. genetycznych. Powodujemy systematyczne odkładanie się tkanki tłuszczowej w okolicach narządów wewnętrznych i ta tkanka tłuszczowa, szczególnie ta trzewna, powoduje zaburzenia, przewlekły stan zapalny w organizmie. Zachodzi w nim szereg różnych reakcji, m.in. jest to insulinooporność.
Insulinooporność – przepełnione magazyny
Jak obrazowo można opisać te reakcje?
Każda komórka ma jakiś magazyn glukozy, energii i jeśli te magazyny są sukcesywnie napełniane, a w konsekwencji przepełnione, to nie są w stanie przyjąć większej ilości energii do wnętrza. I wtedy pojawia się kolejna porcja glukozy, np. z pożywienia i insulina, która jest hormonem, który tę glukozę chce przełożyć do komórki, wykonuje swoją czynność, natomiast komórka mówi, że ma pełno, nie ma miejsca na magazynowanie tej glukozy. I związku z tym stwarza opór, stąd ta insulinooporność. Glukoza z insuliną krążą sobie w krwiobiegu.
I co wtedy?
Organizm musi coś z tą glukozą zrobić. Jest mechanizm regulacji. Jeżeli podnosi się poziom glukozy we krwi, to dąży do tego, żeby go obniżyć. A więc na początku próbuje wytworzyć jeszcze większą ilość insuliny, żeby ten poziom glukozy obniżyć, jeżeli to nie daje rezultatów, to glukoza jest zamieniana z insuliny na kwasy tłuszczowe, które odkładają się wokół narządów wewnętrznych.
Dużo białka
Czyli jeżeli ktoś ma otyłość brzuszną, to jest duże prawdopodobieństwo, że ma insulinooporność?
Bardzo duże. Ponad 300 procent większe jest prawdopodobieństwo insulinooporności, jeśli mamy otyłość brzuszną, natomiast jeżeli ta tkanka tłuszczowa jest magazynowa np. w okolicach ud czy pupy, to wtedy ono spada. To umiejscowienie tłuszczu jest niezwykle ważne.
Jeśli już mamy insulinooporność, to co powinno się znaleźć w naszej codziennej diecie?
Przy insulinooporności mamy problem z sytością, z często pojawiającym się głodem, dlatego bardzo ważne jest to, żeby w diecie osób, które mają to zaburzenie znajdowała się dosyć duża ilość białka, które daje nam uczucie sytości na dłużej. Jeżeli zjemy owsiankę, na wodzie, z owocami, z dodatkiem orzechów, to tutaj białka nie mamy, możemy być szybko po niej głodni, ale jeżeli dodamy jakiś serek wiejski, skyr, jogurt, plus dodatkowo zrobimy ją na mleku, to białko się pojawia i wtedy jest większa szansa na to, żeby ta sytość była. Oczywiście owsianka to też jest dyskusyjny temat, jeżeli chodzi o insulinooporność. Ale to bardzo indywidualna sprawa. […]
Ekspertem Klubu Dyskusyjnego Ann była Małgorzata Gajewczyk, dietetyk kliniczny z ponad 20-letnim doświadczeniem. Specjalistka od insulinooporności i zdrowia dojrzałych kobiet.
* Serwis / aplikacja Ann dokłada wszelkich starań, aby treści składające się na zawartość serwisu były ścisłe i poprawne. Prezentowana treść jest dostarczana jedynie w celach informacyjnych lub edukacyjnych. W żadnym zakresie nie zastępuje i nie może być utożsamiana z konsultacją czy poradą lekarską.
Posłuchaj, przeczytaj w Ann: