Pracoholizm, chociaż przynosi ogromne szkody zarówno osobie uzależnionej, jak i bliskim, jest jedynym akceptowalnym społecznie nałogiem. Pracoholicy są postrzegani jako osoby oddane swojej pracy i sumienne. Jednak trzeba pamiętać, że jak każdy nałóg przejmuje kontrolę nad naszym życiem i jest odstępstwem od normy. Norwescy naukowcy z University of Bergen wykazali, że jest związany z zaburzeniami psychicznymi.
Pracoholizm to coś więcej niż nadgodziny
Pracoholizm to wewnętrzna, wręcz obsesyjna potrzeba wykonywania pracy kosztem innych, wcześniej istotnych obszarów życia – rodziny, przyjaciół, pasji, snu i odpoczynku. Znane są przypadki śmierci z przepracowania. Pierwszą śmierć z przepracowania zanotowano u 29-letniego Japończyka w 1969 roku. Zjawisko to nazwano karoshi (zjawisko nagłej śmierci z przepracowania i stresu). Badania jednoznacznie pokazuja, że praca powyżej 11 godzin dziennie zwiększa ryzyko chorób serca o 67%, a praca nie jest zbyt produktywna.
Czy niektóre osoby są bardziej podatne na popadanie w pracoholizm? Okazuje się, że tak. Według badaczy pracoholicy częściej niż pozostała część populacji zmagała się z zaburzeniami psychicznymi. Do najczęstszych z nich należą:
- ADHD (Attention Deficit Hyperactivity Disorder) – zespół nadpobudliwości psychoruchowej z deficytem uwagi,
- nerwica natręctw (zaburzenia obsesyjno-kompulsywne, OCD),
- zaburzenia lękowe,
- depresja.
– Pracoholizm może być oznaką głębszych psychicznych lub emocjonalnych problemów. Nie wiadomo, czy pracoholizm ma podłoże genetyczne. Bez odpowiedzi pozostaje też kwestia tego, czy zaburzenia prowadzą do pracoholizmu czy to pracoholizm przyczynia się do rozwoju tych zaburzeń – twierdzi profesor Schou Andreassen z University of Bergen.
Odkrycie wskazuje na istotę przeprowadzenia dalszych badań dotyczących zaburzeń .
– Lekarze nie powinni zakładać, że pracoholik, który z pozoru odnosi sukcesy, nie cierpi na ADHD lub inne zaburzenia. Powinniśmy najpierw zidentyfikować problem i rozpocząć odpowiednie leczenie zaburzeń – mówi Schou Andreassen.
Siedem kryteriów pracoholizmu
Według badaczy można wyróżnić siedem kryteriów wyznaczających granicę pomiędzy zachowaniem uzależniającym i zachowaniem nie prowadzącym do uzależnienia.
Doświadczenia występujące przez ostatni rok śa oceniane od 1 (nigdy) do 5 (zawsze):
- Myślisz o tym, jak znaleźć więcej czasu na pracę.
- Spędzasz więcej czas niż początkowo zakładałeś / aś.
- Pracujesz, aby zmniejszyć poucie winy, uczucie lęku, bezsilności lub depresję.
- Inni mówili Ci, abyś zmniejszył / a liczbę godzin spędzanych w pracy, ale ich nie słuchałeś / aś.
- Jesteś zestresowany, jeśli nie możesz pracować.
- Obniżyłeś / aś priorytet pasjom, wypoczynkowi i lub ćwiczeniom z powodu pracy.
- Pracujesz tak dużo, że ma to negatywny wpływ na Twoje zdrowie.
Wynik 4 (często) lub 5 (zawsze) w czterech lub więcej kryteriach oznacza, że jesteś pracoholikiem.
Autorka: Karolina Bielawska, Wirtualny Klub Medyczny Ann na podstawie materiałów z sciencedaily.com
Czytaj więcej w Ann:
- Pracoholizm, czyli jak wypoczywać po pracy
- Ergonomia w miejscu pracy. Bez ruchu ani rusz!
- Bóle kręgosłupa a praca w biurze – jak zorganizować stanowisko pracy?
