Wizyta w laboratorium jest często bardzo stresująca dla wielu osób dorosłych, a tym bardziej dla najmłodszych pacjentów. A przecież pobranie krwi u niemowlaka jest ważnym badaniem diagnostycznym, które pozwala na wczesne wykrycie chorób. Przygotowanie się do tego badania i umiejętność uspokojenia dziecka mogą pomóc w zminimalizowaniu stresu związanego z tym procesem. Ann podpowiada jak wygląda badanie krwi u niemowlaka oraz jak się do niego przygotować.
Pobranie krwi u niemowlaka po raz pierwszy odbywa się od razu po porodzie
Pobieranie krwi u noworodka po raz pierwszy odbywa się zazwyczaj w szpitalu po porodzie i różni się od pobierania krwi u dorosłego. Zamiast pobierania krwi z żyły, krew pobierana jest przez nakłucie piętki dziecka. W przypadku noworodków, można również użyć specjalnej igły do pobierania krwi z żyłki na nodze. Przed nakłuciem skóry, miejsce pobrania krwi zostanie dokładnie oczyszczone i zdezynfekowane, aby zapobiec infekcji. Warto jednak pamiętać, że pobranie krwi z piętki nie jest odpowiednie dla każdego rodzaju badania. Należy mieć na uwadze, że uzyskana ilość krwi jest bardzo mała i może okazać się niewystarczająca do niektórych badań, takich jak oznaczenie grupy krwi czy ocena układu krzepnięcia. Metoda ta stosowana jest przede wszystkim przy badaniach, które wymagają niewielkiej ilości krwi, takich jak oznaczenie bilirubiny, CRP czy morfologii krwi.
W wyjątkowych przypadkach, takich jak podejrzenie wysokiego poziomu bilirubiny, pobieranie krwi u niemowlaka może odbyć się z żyły obwodowej lub z innych miejsc, takich jak dłoń, nadgarstek, okolica dołu łokciowego lub rzadziej z żyły głowy.
Pobieranie krwi u niemowlaka w szpitalu jest badaniem obowiązkowym, ale rodzice mają prawo odmówić jego wykonania. Badanie polega na pobraniu krwi włośniczkowej, co pozwala na wykrycie zaburzeń genetycznych i metabolicznych. Im wcześniej zostaną wykryte, tym większa jest szansa na skuteczne leczenie.
U niemowląt z zaburzeniami oddychania lub krążenia wykonuje się badanie równowagi kwasowo-zasadowej, które również wymaga pobrania krwi. Badanie to pozwala na ocenę, czy organizm dziecka jest w stanie skutecznie usuwać dwutlenek węgla i regulować poziom kwasowości we krwi. Jest to szczególnie ważne w przypadku niemowląt urodzonych przedwcześnie lub z innymi zaburzeniami zdrowotnymi.
Pobranie krwi u niemowlaka: jak się przygotować?
Przed przystąpieniem do pobierania krwi u niemowlaka, należy zadbać o odpowiednie przygotowanie. Warto nakarmić dziecko pełną porcją mleka za godzinę – 30 minut przed badaniem, nie trzeba przeprowadzać go na czczo. Mówiąc zaś o nieco starszych dzieciach warto zaznaczyć, że dzieci w wieku 2-4 lata na badanie powinny zgłosić się bez posiłku rano, a dzieci w wieku przedszkolnym z lekką kolacją dnia poprzedniego, rano bez śniadania. Natomiast dzieci w wieku szkolnym przygotowują się do pobrania krwi tak samo jak dorośli. Zaleca się aby ok. 30 min. przed pobraniem krwi wypić szklankę wody.
Ważne jest także, aby zmienić pieluszkę i ubrać malucha w luźne ubranko, umożliwiające łatwe podwinięcie rękawów lub nogawek. Przygotuj numer PESEL dziecka, najlepiej wpisując go w książeczkę zdrowia dziecka. Otul malucha kocykiem, aby było mu ciepło. Ułatwi to także pobranie krwi. Można również wykorzystać smoczek, który uspokoi dziecko. W czasie badania warto rozmawiać z dzieckiem, odwracając jego uwagę ulubioną zabawką lub dźwiękami.
Pobranie krwi może spowodować niewielkie skutki uboczne
Pobranie krwi to badanie, które uchodzi za stosunkowo bezpieczne, jednakże może skutkować niewielkimi objawami ubocznymi. Do takich objawów mogą należeć omdlenia lub zawroty głowy, gromadzenie się krwi pod skórą w postaci guzka lub siniaka, a także niewielki ból.
W celu uniknięcia siniaków warto jest przez 5-7 minut uciskać miejsce wkłucia.
Autorka: Svitlana Slyvchenko, Ann Asystent Zdrowia
*Serwis / aplikacja Ann dokłada wszelkich starań, aby treści składające się na zawartość serwisu były ścisłe i poprawne. Prezentowana treść jest dostarczana jedynie w celach informacyjnych lub edukacyjnych. W żadnym zakresie nie zastępuje i nie może być utożsamiana z konsultacją czy poradą lekarską.