Terapia tańcem, znana także jako choreoterapia, jest dynamiczną formą arteterapii, która wykorzystuje ekspresję ruchową do wspierania zdrowia psychicznego, emocjonalnego, fizycznego i społecznego. Na czym polega? Jakie korzyści z niej wynikają? Dowiedz się z Ann!
Choreoterapia: czym jest terapia tańcem?
Terapia tańcem, znana również jako choreoterapia, jest jedną z metod arteterapii, która wykorzystuje różnorodne formy sztuki w celu poprawy psychicznego, emocjonalnego, somatycznego i społecznego funkcjonowania człowieka. Uznawana za formę psychoterapii skoncentrowanej na działaniu, nie kładzie nacisku na opanowanie techniki tanecznej ani na tworzenie złożonych choreografii. Kluczowym elementem jest tutaj ruch, który służy jako środek wyrazu wewnętrznych stanów emocjonalnych jednostki. Ten ruch jest procesem naturalnym, swobodnym i pełnym subiektywnych doświadczeń.
W kontekście terapeutycznym choreoterapia koncentruje się na wykorzystaniu tańca i ruchu w celu wspierania poprawy zdrowia psychicznego oraz fizycznego. Zgodnie z definicją Amerykańskiego Stowarzyszenia Terapii Tańcem, choreoterapia jest „terapeutycznym wykorzystaniem ruchu jako procesu, dzięki któremu następuje wsparcie integracji emocjonalnej i fizycznej”.
Terapia tańcem, czyli odkrywanie własnych możliwości ruchowych
Choreoterapia ma swoje korzenie w starożytności, kiedy była praktykowana podczas obrzędów plemiennych oraz rytuałów religijnych. Służyła wtedy do utrwalania tożsamości społecznej, wartości kulturowych oraz wzmacniania wzorców interakcji międzyludzkich. Wierzono również, że taniec pozwala na doświadczanie stanu katharsis, co pomagało w redukcji napięcia i stresu.
Za prekursora choreoterapii uważa się węgierskiego tancerza, choreografa i teoretyka tańca, Rudolfa von Labana, który działał w pierwszej połowie XX wieku. Laban zajmował się szczegółową analizą i interpretacją ludzkiego ruchu. Twierdził, że ruch człowieka nie jest przypadkowy, lecz ma swoje znaczenie w kontekście danej sytuacji. Według niego, reakcje ruchowe na bodźce zewnętrzne są nierozerwalnie związane z emocjami, jakie towarzyszą jednostce w danej chwili. W konsekwencji, gdy dana emocja pojawia się ponownie, ciało reaguje w podobny sposób, nawet jeśli sytuacja jest inna. Laban dostrzegał silny związek między ciałem a psychiką człowieka. Uważał, że skoro sposób poruszania się odzwierciedla tożsamość jednostki, to poprzez zmianę nawyków ruchowych można nie tylko wpłynąć na ogólną kondycję psychofizyczną, ale także poprawić funkcjonowanie społeczne i jakość relacji interpersonalnych.
Terapia tańcem i ruchem: kiedy się ją stosuje?
Terapia tańcem i ruchem, znana również jako choreoterapia, jest metodą arteterapii, która kładzie nacisk na ekspresję poprzez ruch oraz angażowanie emocjonalne. Oprócz wsparcia rozwoju układu mięśniowego i poprawy odporności organizmu (jak to ma miejsce przy każdej formie ruchu), nie wymaga od uczestników nauki określonych sekwencji ruchowych. Opiera się głównie na improwizacji, pozwalając każdej osobie na swobodne wyrażanie siebie. Terapeuci czerpią z założenia, że umysł i ciało są ze sobą ściśle powiązane i wzajemnie na siebie oddziałują, co pozwala na dostosowanie zajęć do potrzeb uczestników.
Choreoterapia jest szczególnie wskazana w przypadku:
– zaburzeń psychiatrycznych, takich jak depresja, nerwice czy stany lękowe;
– autyzmu;
– zespołu stresu pourazowego;
– problemów z motoryką;
– chorób neurologicznych, takich jak choroba Alzheimera czy Parkinsona;
– mózgowego porażenia dziecięcego;
– niepełnosprawności intelektualnej;
– niskiej samooceny.
Choć ten rodzaj terapii zyskał popularność w latach 40. XX wieku w Stanach Zjednoczonych, w Polsce nadal jest relatywnie mało znany i dopiero zaczyna być szerzej stosowany.
Warto zauważyć, że terapia tańcem i ruchem to proces, który może wywoływać różne emocje u uczestników, szczególnie na początku. Początkowe zajęcia mogą budzić niepewność i opory przed wyrażaniem się poprzez ruch. Jednak z biegiem czasu uczestnicy zazwyczaj odczuwają, że ruch pomaga im zrzucić wewnętrzne blokady, relaksuje i zmniejsza napięcie psychiczne. Badania naukowe wykazują, że taka forma terapii może przyczynić się do wzrostu samooceny i otwartości na relacje z innymi, co jest wartościowe w kontekście psychoterapii.
Psychoterapia tańcem: działanie prozdrowotne terapii tańcem
Taniec może być skutecznym sposobem na redukcję stresu. Poprzez wyrażanie emocji w ruchu, uczestnicy mogą uwolnić nagromadzone napięcie emocjonalne i fizyczne, co prowadzi do głębokiego relaksu i spokoju. Ponadto terapia tańcem pomaga w leczeniu różnych zaburzeń psychicznych, takich jak depresja, lęki, czy zespół stresu pourazowego (PTSD). Ekspresja ruchowa pozwala na przepracowanie trudnych emocji, a także na budowanie pozytywnego obrazu siebie, co może prowadzić do wzrostu samooceny i pewności siebie.
Zajęcia terapeutyczne często odbywają się w grupach, co sprzyja budowaniu relacji i komunikacji interpersonalnej. Terapia tańcem jest również korzystna dla zdrowia fizycznego. Regularna aktywność ruchowa wspomaga koordynację, równowagę, elastyczność i ogólną kondycję fizyczną. Może być szczególnie pomocna dla osób z problemami neurologicznymi, takimi jak choroba Parkinsona, oraz dla osób z mózgowym porażeniem dziecięcym.
* Serwis / aplikacja Ann dokłada wszelkich starań, aby treści składające się na zawartość serwisu były ścisłe i poprawne. Prezentowana treść dostarcza się jedynie w celach informacyjnych lub edukacyjnych. W żadnym zakresie nie zastępuje i nie może być utożsamiana z konsultacją czy poradą lekarską.
Więcej ciekawych materiałów w Ann: