Osłabienie mięśni dna miednicy to problem, który może dotyczyć zarówno mężczyzn, jak i kobiety. Te małe, ale istotne mięśnie odgrywają kluczową rolę w utrzymaniu kontroli nad układem moczowym i jelitowym, a także w zachowaniu zdrowych relacji seksualnych. Jakie są przyczyny ich osłabienia? Jak je rozpoznać oraz jakie są dostępne opcje leczenia i rehabilitacji?
Statystyki pokazują, że na nietrzymanie moczu cierpi około 2-3 milionów Polek. Przy czym dolegliwość ta występuje u ponad 60% kobiet po ukończeniu 45. roku życia.
Mięśni dna miednicy: czym są?
Mięśnie dna miednicy to grupa mięśni znajdujących się w dolnej części miednicy ludzkiej. Tworzą rodzaj „podstawy” miednicy, która stanowi wsparcie dla narządów wewnętrznych w tej okolicy. Takich jak pęcherz moczowy, macica u kobiet i jelita.
Mięśnie dna miednicy pełnią ważne funkcje, w tym utrzymanie narządów wewnętrznych w odpowiedniej pozycji, kontrolę funkcji wydalniczych (mocz i kał) oraz wsparcie funkcji seksualnych zarówno u mężczyzn, jak i u kobiet. Wzmocnienie tych mięśni może pomóc w zapobieganiu problemom związanych z osłabieniem mięśni dna miednicy, takim jak nietrzymanie moczu czy inne zaburzenia funkcji miednicy.
Z czego wynika osłabienie mięśni dna miednicy?
Osłabienie mięśni dna miednicy może mieć różne przyczyny. Do najważniejszych z nich należą:
- proces starzenia,
- ciąża i poród,
- otyłość,
- hormony (zwłaszcza w okresie menopauzy),
- brak aktywności fizycznej
- lub nadmierne obciążenie mięśni dna miednicy.
Osłabienie tych mięśni może być także związane z czynnikami genetycznymi i dziedzicznymi.
W grupie ryzyka znajdują się wszystkie kobiety rodzące. Jednak istnieją pewne okoliczności, które szczególnie mogą osłabić mięśnie dna miednicy. Do tych czynników zalicza się ciążę mnogą, bardzo szybką akcję porodową, duży rozmiar dziecka lub jego obwód główki, a także brak aktywności fizycznej zarówno przed ciążą, jak i w jej trakcie.
Osłabienie mięśni kegla można również zaobserwować w przypadku przewlekłych zaparć i chorób jelit, które wymagają częstego naciskania podczas wypróżnień. Podobnie jest w przypadku przewlekłych chorób układu oddechowego. M.in. takich jak astma czy przewlekła obturacyjna choroba płuc (POChP), którym często towarzyszy kaszel.
Czytaj też: Poradnik Ann: Potas i jego znaczenie w organizmie. Jak regulować jego poziom?
Osłabienie mięśni dna miednicy – objawy
Początkowo osłabienie mięśni dna miednicy może nie wywoływać żadnych dolegliwości. Sporadycznie mogą pojawiać się jedynie niewielkie problemy, takie jak lekki wyciek moczu podczas śmiechu lub aktywności fizycznej.
Jednak, jeśli na tym etapie nie podjąć odpowiednich działań, osłabione mięśnie dna miednicy mogą prowadzić do różnych problemów zdrowotnych, w tym:
- bolesnych miesiączek;
- braku satysfakcji z życia seksualnego z powodu trudności w kontroli mięśni pochwy;
- opadania narządów miednicy mniejszej, co może prowadzić do uczucia zalegania ciała obcego w pochwie;
- problemów z hemoroidami;
- nietrzymania moczu, gazów i kału, co może znacząco wpłynąć na komfort codziennego życia;
- dolegliwości bólowych w obszarze miednicy mniejszej.;
- trudności w zajściu w ciążę lub komplikacje w trakcie ciąży.
To tylko kilka z potencjalnych skutków ubocznych osłabienia mięśni kegla. Dlatego zaleca się, aby kobiety w każdym wieku regularnie oceniały stan swoich mięśni dna miednicy. W tym celu warto skonsultować się z fizjoterapeutą uroginekologicznym, który może pomóc w diagnozie, leczeniu i zapobieganiu problemom związanym z tym obszarem ciała.
Trening to kluczowy element terapii
Trening mięśni dna miednicy to kluczowy element terapii. To nie tylko zaciskanie mięśni pochwy czy odbytu, ale także bardziej skomplikowane ćwiczenia, które często wymagają użycia specjalnych akcesoriów treningowych.
Poprawa ogólnej siły mięśniowej i postawy ciała może przyczynić się do lepszej kontroli mięśni kegla. Często pomocna jest praca manualna, w tym masaż i manipulacje w obszarze jamy brzusznej, grzbietu i miednicy mniejszej. Dodatkowe metody, takie jak kinesiotaping czy elektrostymulacja, mogą być również wykorzystywane w procesie leczenia.
Niezależnie od stosowanych metod, ważne jest regularne monitorowanie postępów w leczeniu i dostosowywanie terapii do indywidualnych potrzeb pacjentki.
*Serwis / aplikacja Ann dokłada wszelkich starań, aby treści składające się na zawartość serwisu były ścisłe i poprawne. Prezentowana treść jest dostarczana jedynie w celach informacyjnych lub edukacyjnych. W żadnym zakresie nie zastępuje i nie może być utożsamiana z konsultacją czy poradą lekarską.
Więcej ciekawych rozmów w Ann:
- Przepis na zdrowie Ann: Krwawienie z nosa u dzieci. Jak zareagować i kiedy udać się do lekarza? [ROZMOWA WIDEO]
- Magazyn Ann: Trzy kobiety, trzy różne historie. Łączy je jedno – rozszczep wargi i podniebienia [AUDIO]
- Magazyn Ann: Była lista ograniczeń, jest lista marzeń. Po 30 latach ataków padaczki dostała drugie życie [AUDIO]